Spotkanie I. 1 – Funkcje w zgromadzeniu liturgicznym. Członkom służby liturgicznej przybliżamy ideę gromadzenia się. Budowania wspólnoty. Omawiamy trzy rodzaje funkcji liturgicznych. Funkcje związane ze słowem Bożym, np. lektor, psałterzysta, posługiwanie wobec celebransa i przy ołtarzu, np. akolita, diakon, ministranci, a także posługiwanie przez śpiew, np.: kantor, organista).

(zajęte) Spotkanie I. 2 – Członkowie służby liturgicznej w liturgii. Uczestnictwo w powszechnym znaczeniu definiuje się jako dobrowolne i szlachetne zaangażowanie. Uczestnictwo służby liturgicznej w świętych obrzędach, tak jak wszystkich wiernych, należy rozpatrywać według trzech wymiarów: udziału świadomego, czynnego i owocnego, o czym mówi 14 punkt Konstytucji o Liturgii.

Spotkanie I. 4 – Niedziela dzień Pański. W czasie spotkania akcentujemy to, że niedziela jest pamiątką zmartwychwstania; wszyscy wierni uczestniczą we Mszy św. i powstrzymują się od prac niekoniecznych oraz zwracamy uwagę, że święcenie Dnia Pańskiego odbywa się w gronie rodzinnym.

Spotkanie I. 5 – Dialogi mszalne. Czynny udział w Eucharystii to także odpowiedzi mszalne. Członkowie służby liturgicznej skupieni na wykonywaniu swych funkcji często nie zwracają uwagi na potrzebę dialogów, odpowiedzi, śpiewu. Zapoznajemy ich z dialogami mszalnymi i aklamacjami. Uczą się odpowiadać na wezwania przewodniczącego liturgii.

Spotkanie I. 6 – Służę przez to, że śpiewam. Zwracamy uwagę na znaczenie śpiewu w liturgii. Ukazujemy trzy podstawowe zadania śpiewu: serdeczniej wyraża modlitwę, jednoczy zgromadzonych, nadaje uroczysty charakter obrzędom. Dokonujemy klasyfikacji śpiewów na części stałe i zmienne. W sposób szczególny podkreślamy śpiew na wejście. Nie chodzi bowiem, aby „coś zaśpiewać”, ale aby pieśń na wejście spełniała zadania wyznaczone jej w dokumentach liturgicznych. Podobnie podkreślamy ważność pieśni na przygotowanie darów, komunię świętą, uwielbienie i zakończenie Eucharystii.

(zajęte) Spotkanie I. 7 – Biblijna symbolika wody. Ministranci zapoznają się z biblijną typologią wody w oparciu o modlitwę pobłogosławienia wody w czasie Liturgii Wigilii Paschalnej.

Spotkanie I. 8 – Woda w czasie Mszy Świętej. Ministranci poznają bogatą symbolikę biblijną wody i jej znaczenie w poszczególnych obrzędach mszalnych. Uczą się czym jest obrzęd pokropienia wodą, co zastępuję, w tym kontekście szerzej rozumieją konieczność pokuty, sakramentu pojednania. 

(Zajęte) Spotkanie I. 9 – Znak wody w sakramencie chrztu. Ministranci w kontekście używania wody w liturgii zapoznają się z sakramentem Chrztu świętego. Po tym spotkaniu wiedza co to jest chrzest? Jakie są skutki chrztu św. Dlaczego nadaje się imię dziecku. Jakie są warunki udzielania chrztu św. oraz obowiązki wypływające z przyjęcia sakramentu chrztu świętego. Umieją posługiwać do chrztu św. w czasie Mszy św. i poza nią. Znają symbolikę obrzędów dopełniających.

Spotkanie I. 10 – Woda w obrzędach błogosławieństw. Ministranci uczą się, że woda służy także do poświęcenia przedmiotów i dewocjonaliów. Pośród najczęściej stosowanych błogosławieństw można omówić błogosławieństwo różańca, modlitewnika, samochodów we wspomnienie św. Krzysztofa.

(zajęte) Spotkanie I. 11 – Wołanie dzwonów. Ministranci poznają historię dzwonów oraz ich zadanie. Dowiadują się o obrzędzie poświęcenia dzwonów, o nadaniu im imion. Wiedzą co mówi ich głos, umieją go utożsamić z głosem Kościoła (Kościół wzywa do modlitwy, wychwala Boga, oznajmia radość, przestrzega przed złem). Poznają również historię i zadanie tzw. sygnaturki. Wiedzą, że dzwony milkną od oracji przed czytaniami w Wlk. Czw. do Chwała Wigilii Paschalnej. 

Spotkanie I. 12 – Dzwonki i gong w liturgii. Ministranci zapoznają się z techniką dzwonienia w czasie Mszy św. i innych celebracji (procesje). Dzwon przy zakrystii, dzwonki i gong, kołatki. Ministranci umieją dzwonić w odpowiednich momentach Mszy św. 

Spotkanie I. 13 - Kształtowanie postawy punktualności. Ministranci przestrzegają zasady punktualności. Mają wyznaczony czas, kiedy przychodzą do zakrystii (najczęściej jest to min. 15 min. przed celebracją). Uczą się też być punktualnymi w szkole i domu. Ponadto starają się być obowiązkowymi.

Spotkanie I. 14 – Biskup i jego rola w liturgii. Członkowie służby liturgicznej poznają rolę biskupa w Kościele. Zapoznają się z obrzędem święceń biskupich, dowiadują się, jakie są oznaki biskupstwa (pierścień, mitra i pastorał). Członkowie służby liturgicznej poznają także sposób posługiwania we Mszy św., której przewodniczy biskup. Poznają historię diecezji, imiona biskupów, metropolię imię metropolity i nazwy diecezji wchodzących w skład metropolii. Zwracamy uwagę na wymienienie imienia biskupa w Kanonie, zachęcamy do modlitwy za biskupów nie tylko w czasie Mszy św.

Spotkanie I. 15 – Mitra, pastorał i inne insygnia biskupie. Poznają inne ich nazewnictwo np. krzywaśń. Ministranci poznają symbolikę mitry i pastorału, uczą się poprawnego wykonywania funkcji ministranta mitry i pastorału. Dowiadują się więcej na temat pektorału, paliusza.

Spotkanie I. 16 – Kościół katedralny. Członkowie służby liturgicznej poznają kościół katedralny. Można urządzić pielgrzymkę, w czasie niej np. nawiedzenie grobów biskupów posługujących w diecezji – tu także zwrócenie uwagi na potrzebę modlitwy za biskupów. Uczą się jakie są szczególne celebracje z udziałem biskupa w katedrze (najczęściej są to święcenia diakonatu, prezbiteratu). Poznają imiona i życiorysy patronów diecezji (często są związani z kościołem katedralnym). Pielgrzymka może być zorganizowana również na obrzęd ustanowienia ceremoniarzy lub animatorów).

Spotkanie I. 17 – Symbolika kadzidła. Ministranci poznają symbolikę kadzidła. Co symbolizuje kadzidło? Kadzidło w ST i NT. Kadzidło w odnowionej liturgii po Soborze Watykańskim II. Symbolika okadzania osób i rzeczy jest kolejnym zagadnieniem, który należy uwzględnić w formacji. Dlaczego kadzidło stosuje się w liturgii?

Spotkanie I. 18 – Kadzielnica i kadzidło. Zwrócenie uwagi na stronę „techniczną”. Wygląd zewnętrzny kadzidła i łódki. Umiejętność rozpalania ognia. Troska o podtrzymanie ognia w czasie liturgii. Troska o kadzielnicę po zakończeniu posługi. Zwrócenie uwagi na odpowiedni czas przygotowania kadzidła przed celebracją.

Spotkanie I. 19 – Turyferariusz w czasie liturgii. Ministranci uczą się poprawnego podawania kadzidła i łódki w czasie liturgii. Wiedzą jak używa się kadzidła od momentu jego zasypania w zakrystii, poprzez okadzenie ołtarza, krzyża, księgi Ewangelii, darów ofiarnych, kapłana, zgromadzenia wiernych, aż do podniesienia. Wiedzą jak stosuje się kadzidło w czasie nabożeństw, a szczególnie podczas wystawienia Najświętszego Sakramentu, Uroczystego sprawowania Jutrzni i Nieszporów, pogrzebu oraz innych szczególnych dni (Dzień Zaduszny, Boże Ciało, procesje błagalne itp.).

Spotkanie I. 20 – Od symboliki kadzidła do postawy ofiary. Ministranci już wiedzą, co symbolizuje dym kadzidła. Dlatego proces formacyjny ukierunkowany powinien być na tak postrzegany wymiar ofiary i kształt modlitwy w życiu turyferariusza, aby objawiał zdolność do podejmowania i składania ofiar i doskonalenia życia modlitwy.

​