Spotkanie II. 1 – Krzyż w Piśmie Świętym. Dzieci rozważają słowa Pana Jezusa o krzyżu, znaczenie krzyża w dziele odkupienia, naukę św. Pawła i innych Apostołów na temat krzyża. Zanim wezmą do ręki krzyż procesyjny, by go nieść w liturgicznej celebracji, muszą lepiej zrozumieć, jak mają naśladować Chrystusa i świętych w niesieniu krzyża, a także pomagać cierpiącym w potrzebie.

(zajęte) Spotkanie II. 2 – Znak krzyża w historii Kościoła. Znak krzyża jest obecny niemal we wszystkich przestrzeniach życia ludzi wierzących w Chrystusa. Jest nie tylko w kościołach, lecz także w domach i na karetkach, nosimy go na szyi i umieszczamy na biurku. Powstało wiele form tego krzyża. Szczególne znaczenie ma dla nas krzyż procesyjny, który niekiedy jest bardzo okazały.

(zajęte) Spotkanie II. 3 – Niesienie krzyża. Uczestnicy formacji, zapoznają się dokładniej z obecnością krzyża w liturgii. Poznają ogólne zasady, a także konkretną sytuację, z jaką spotykają się w ich kościele parafialnym, a więc: gdzie jest w kościele krzyż (krzyże), który krzyż niesie się w procesji, gdzie się go ustawia i dlaczego. Uczą się poprawnie nieść krzyż. Rozważają prawdę, dlaczego w procesji niesie się krzyż i w jaki sposób ten znak pomaga nam lepiej zrozumieć znaczenie procesji. Chodzi nie tylko o procesję na początku Eucharystii, lecz także procesje eucharystyczne, procesję na cmentarz w czasie pogrzebu, jutrznię i nieszpory.

Spotkanie II. 4 – Uczczenie krzyża. Krzyż jest świętym znakiem, któremu należy się cześć. Uwrażliwiamy ministrantów na różne formy czci okazywane krzyżowi, a więc okadzenie, pocałunek, ukłon, pieśni o krzyżu, trosko o godny wygląd krzyża w domach i w kapliczkach przydrożnych, właściwe wykonywanie znaku krzyża. W sposób szczególnie uroczysty krzyż jest uczczony przez wierzących w Wielki Piątek w czasie adoracji. W wielu kościołach adoracja krzyża odbywa się również w czasie spotkań modlitewnych.

 

(zajęte) Spotkanie II. 5 – Droga krzyżowa. Ministranci krzyża starają się uczyć niesienia własnego krzyża na co dzień. Pomocą w tym może być pogłębiona znajomość nabożeństwa Drogi Krzyżowej, jej historii, teologii. Ministrant powinien znać poszczególne stacje Drogi Krzyżowej, w oparciu o ich rozważanie stara się nieść swój krzyż i pomagać innym w cierpieniach.

(zajęte) Spotkanie II. 6 – Symbolika światła. Światło należy do najważniejszych i najbardziej bogatych w treść znaków biblijnych. Jego rolę odkrywamy w codziennym życiu. Światło i ciemność należą do zwykłych doświadczeń człowieka. Światłem chrześcijan jest Chrystusa. Kto z Nim jest nie chodzi w ciemności. Do swoich uczniów powiedział: „Wy jesteście światłem świata”.

Spotkanie II. 7 – Świeca i inne przedmioty dające światło. W liturgii i codziennym życiu posługujemy się różnymi przedmiotami, które są źródłem światła. Zwracamy uwagę przede wszystkim na świecę. Zaznajomienie z rodzajami świec używanymi w liturgii Kościoła (świeca paschalna, świeca chrzcielna, świece ołtarzowe, świeca komunijna, świeca ślubna, świeca roratnia, świece na wieńcu adwentowym, świeca gromniczna). Oprócz świec spotykamy również wieczną lampkę, lampiony, kandelabry, pochodnie, a także świecznik.

Spotkanie II. 8 – Posługa światła w Eucharystii. W spotkaniu wyjaśniamy najpierw, dlaczego w procesji niesie się światło, a także dlaczego nie wolno sprawować Eucharystii bez zapalonych świec lub lampionów. Dla ministrantów spotkanie ma także praktyczny charakter poznania służby światłu w czasie Mszy Świętej. 

Spotkanie II. 9 – Posługa światła w innych celebracjach. Zwracamy uwagę przede wszystkim na znaczenie światła w czasie celebracji Triduum Paschalnego, a także w czasie nabożeństw, procesji eucharystycznych, przy pogrzebie, w przeżyciu uroczystości Wszystkich Świętych i Wspomnienia Wszystkich Wiernych Zmarłych. 

Spotkanie II. 10 – Wy jesteście światłem świata. Słowa Chrystusa: „Wy jesteście światłem świata” są bardzo wymagające. Chrześcijanin ma być człowiekiem, którego życie jest pełne światła prawdy, miłości, wolności i szczęścia. Tym bardziej postawy te powinny być widoczne w tych, którzy zostali wybrani, aby być sługami światła. Uczestnicy formacji zapoznają się również ze znakiem sług światła i z modlitwą, którą będą odmawiać.

​

(zajęte) Spotkanie II. 11 – Biblijne wzorce wędrowania. Spotkanie przypomina postać Abrahama, którego Bóg wezwał do wyjścia ze swego domu, następnie wędrowanie ludu wybranego do ziemi obiecanej, a także pielgrzymkę Jezusa do świątyni Jerozolimskiej. W świetle tych wydarzeń lepiej rozumiemy, że całe nasze życie jest zdążaniem do jakiegoś celu. Niektóre z nich zdobywamy w ciągu jednego roku, np. ukończenie roku szkolnego, do innych, szczególnie takich jak świętość, dążymy przez całe życie.

Spotkanie II. 12 – Znaczenie pielgrzymowania. Chcąc lepiej zrozumieć znaczenie procesji liturgicznych, które objawiają prawdę, że życie ludzkie jest wędrowaniem zmierzającym do Boga, przypominamy sobie również znaczenie pielgrzymek. Jest ich wiele i mają różną formę. Są pielgrzymki indywidualne i wspólne, są także pielgrzymki służby liturgicznej. Każda pielgrzymka ma jakiś cel i jest także pewnym znakiem. Trzeba ten cel wyraźniej określić i lepiej zrozumieć, w jaki sposób pielgrzymka pomaga nam głębiej przeżyć procesje liturgiczne.

Spotkanie II. 13 – Procesja wejścia i wyjścia. Tematem spotkania są dwie procesje. Jedna prowadzi z zakrystii do ołtarza, a druga od ołtarza do zakrystii. Te dwie procesje rozpoczynają i kończą celebrację Eucharystii, dlatego trzeba im poświęcić szczególną uwagę. W nich najpełniej objawia się idea procesji. Jest ona wędrowaniem spośród tego świata do świata Bożego, do udziału w Bożych tajemnicach, a także wędrowaniem od ołtarza, na którym uobecnione zostało zbawcze misterium, do ludzi, którym mamy zanieść dary złożone w naszych sercach przez Chrystusa. Ministranci mają swoje zadania w przeżyciu tych procesji.

Spotkanie II. 14 – Procesje z Ewangeliarzem, z darami i komunijna. W czasie samej celebracji Eucharystii również przeżywamy procesje. Pomagają nam one głębiej przeżyć poszczególne części Mszy Świętej. Pierwszą z nich przeżywamy w czasie liturgii słowa, drugą w czasie liturgii ofiary, a trzecią w czasie liturgii uczty. W tej pierwszej wyznajemy wiarę w to, że Chrystus przychodzi w słowie i witamy Go, w drugiej przynosimy Mu w darze siebie samych, by zjednoczyć się z Jego ofiarą, a w trzeciej zdążamy do coraz pełniejszego zjednoczenia z Nim w Komunii Świętej. Również przy tych procesjach ministranci poznają swoje zadania i uczą się je wypełniać.

Spotkanie II. 15 – Procesje w rytmie roku liturgicznego. Oprócz procesji związanych z celebracją Eucharystii, w ciągu roku liturgicznego przeżywamy wiele innych procesji, np. w dniu Ofiarowania Pańskiego, w Niedzielę Palmową, w uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa. Są także nabożeństwa, których ważną częścią jest procesja, np. dni krzyżowe, nabożeństwa fatimskie, procesja z relikwiami świętych, procesja światła przeżywana w sanktuariach.

Spotkanie II. 16 – Przechowywanie Najświętszego Sakramentu. Dlaczego przechowuje się Najświętszy Sakrament? W jaki sposób czyniono to w minionych wiekach życia Kościoła? Jakie są dziś obowiązujące zasady? Jaki kształt mają tabernakula w naszych kościołach i jakie znaki są na nich umieszczane? Jaki jest związek tabernakulum z ołtarzem i sprawowania Eucharystii z jej przechowywaniem? Każda procesja eucharystyczna wyrusza od ołtarza (i tabernakulum) i powraca do tego miejsca. Ta praktyka przypomina nam o tym, że Eucharystia jest źródłem i szczytem życia. Tu się wszystko zaczyna i do tego celu zmierza.

Spotkanie II. 17 – Wystawienie i błogosławieństwo. Rozpoczęcie i zakończenie adoracji lub procesji związane jest z wystawieniem Najświętszego Sakramentu, a przed jego schowaniem wierni otrzymują błogosławieństwo. Są to dwa obrzędy opisane w księgach liturgicznych. Trzeba je dokładniej poznać zarówno od strony ich znaczenia, jak też od strony zadań, jakie przypadają w tych obrzędach służbie liturgicznej. Ministranci posługują przy ołtarzu.

Spotkanie II. 18 – Rozumienie znaczenia adoracji. Jedną z najpiękniejszych form modlitwy chrześcijańskiej jest adoracja Najświętszego Sakramentu. Jej szczególną cechą jest doświadczenie obecności Pana. Choć Jezus jest z nami zawsze i wszędzie, to jednak w Najświętszym Sakramencie widzimy Go ukrytego w znaku chleba. Patrzymy nie na chleb, gdyż chleba już nie ma, ale patrzymy na samego Chrystusa, choć nie widzimy Go wprost, lecz ukrytego w znaku. Prawda ta budzi w ludziach wierzących pragnienie bycia przy Chrystusie. Jeśli On pozostał tutaj dla nas, to trzeba przyjąć dar Jego obecności. Jednym z apostolskich zadań członków służby liturgicznej jest pomóc innym ludziom przyjść do Jezusa. Nie spełnią jednak tego zadania, jeśli sami nie będą do Niego przychodzić także na indywidualną adoracje.

Spotkanie II. 19 – Nabożeństwa z wystawieniem Najśw. Sakramentu. W ciągu roku liturgicznego przeżywamy wiele różnych nabożeństw, w czasie których Najświętszy Sakrament jest wystawiony. Niektóre z nich mają charakter adoracji, jak Godzina Święta w pierwsze czwartki miesiąca, czterdziestogodzinne nabożeństwo przed Wielkim Postem czy adoracja w pierwsze niedziele miesiąca. Często przed Najświętszym Sakramentem przeżywane są również nabożeństwa majowe, czerwcowe, październikowe, nabożeństwa w pierwszy i trzeci piątek miesiąca.

Spotkanie II. 20 – Procesje eucharystyczne. Najbardziej uroczystą procesją eucharystyczną jest ta, którą przeżywamy w uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa. W wielu parafiach procesja przeżywana jest również w ciągu tygodnia, który następuje po tej uroczystości. Jest tzw. „Oktawa Bożego Ciała” lub „Tydzień eucharystyczny”. Służba liturgiczna powinna znać główne fakty z historii uroczystości Bożego Ciała i procesji, a także z zaangażowaniem przeżywać ten szczególny tydzień w ciągu roku. Procesja eucharystyczna jest w wielu parafiach przeżywana również w uroczystości odpustową parafii. W procesjach eucharystycznych niesie się także feretrony i inne znaki. Ponieważ procesja eucharystyczna jest celebracją liturgiczną, więc również spełniane w niej funkcje mają charakter świętych czynności, które trzeba z wiarą pielęgnować

​