Spotkanie IV. 1 – Drugi etap wtajemniczenia w posługiwanie. W pierwszym spotkaniu nowego cyklu wtajemniczenia w posługiwanie w liturgii ukazujemy młodym ludziom perspektywę drogi, którą mają wspólnie przejść. Są to myśli zawarte w powyższym wprowadzeniu i rozwinięte w ukazanych poniżej tematach. 

Spotkanie IV. 2 – Księgi liturgiczne: Słowo i Modlitwa. Główną treść każdej księgi liturgicznej stanowią słowo Boże i modlitwa, przy czym wszystkie modlitwy powstały z medytacji nad słowem Bożym. W pewnym sensie są one słowem objawienia wyrażonym w modlitwie. W czasie spotkania uczestnicy formacji dowiadują się, jakie są księgi liturgiczne, które będą stopniowo poznawać, ale najpierw zwracają uwagę głównie na to, że księgi te są skarbem Kościoła, gdyż w nich jest obecna mądrość Boża i świadectwo wiary wszystkich pokoleń chrześcijan. Naszym zadaniem jest rozwijać umiejętność słuchania słowa Bożego, a także umiejętność modlenia się tekstami liturgicznymi, poczynając od świadomego włączania się w modlitwę dnia odmawianą w każdej Eucharystii. Słowo Boże oraz teksty mszału inspirują również dobór pieśni, które wykonuje schola lub całe zgromadzenie. We wszystkich poniższych spotkaniach nawiązujemy do tego aspektu formacji, szczególnie w zespołach śpiewaczych.

Spotkanie IV. 3 – Lekcjonarz mszalny. Najbardziej okazałą księgą liturgiczną Kościoła jest mszał, ale po soborowej odnowie liturgii powstało wiele tomów lekcjonarza mszalnego oraz Ewangeliarz i całości właśnie ta księga zdaje się być objętościowo największa. Składa się ona z wielu tomów, które razem zawierają niezwykłe bogactwo tekstów biblijnych przeznaczonych do czytania i rozważania na każdy dzień roku, na wszystkie uroczystości i wszystkie ważne wydarzenia życia człowieka, poczynając od narodzin a kończąc na przeżyciu pogrzebu. Wprawdzie w swoim wyglądzie lekcjonarz nie jest tak okazały jak mszał, ale gdy się spojrzy na wszystkie tomy lekcjonarza, a także na bogactwo czytań biblijnych, zamieszczonych w obrzędach chrztu, małżeństwa i innych sakramentów oraz sakramentaliów, to można stwierdzić, że światło słowa Bożego rozświetla mocnym blaskiem wszystkie celebracje liturgiczne. Jest to jeden z najbardziej charakterystycznych znaków odnowy liturgicznej, jaka dokonała się pod Soborze Watykańskim II. Prawda ta skłania do większego zainteresowania słowem Bożym, zarówno w znaczeniu rozważania jego treści, jak też w znaczeniu służenia temu słowu przez odczytywanie go w celebracjach liturgicznych. Poprzez kolejne spotkania uczestnicy formacji będą wprowadzani w to misterium.

Spotkanie IV. 4 – Ewangeliarz. Wśród ksiąg liturgicznych szczególne miejsce zajmuje Ewangeliarz. Zazwyczaj jest to księga, którą się ozdabia różnymi znakami, ze względu na ważność tekstów ewangelicznych, które są w niej zamieszczone. Uczestnicy spotkania poznają historię Ewangeliarza i jego układ. Zapoznają się również z zasadami dotyczącymi używania Ewangeliarza w liturgii, choć oni sami jeszcze nie wnoszą Ewangeliarza w procesji, gdyż nie są lektorami. Wśród szczegółów dotyczących posługiwania słowu więcej uwagi należy poświęcić faktowi, że diakon, choć ma święcenia, to jednak przed odczytaniem Ewangelii prosi o błogosławieństwo, a jeśli Ewangelię odczytuje kapłan, to odmawia specjalną modlitwę proszą o łaskę godnego spełnienia tej posługi. Praktyka ta jest zaproszeniem do refleksji nad znaczeniem modlitw, które członkowie służby liturgicznej odmawiają przed spełnieniem funkcji. Oni czynią to przed rozpoczęciem celebracji, odmawiając modlitwę zgodną z rodzajem spełnianego zadania.

(zajęte) Spotkanie IV. 5 – Mszał rzymski. Mszał rzymski jest najbardziej wyróżnioną księgą modlitw Kościoła. W niej zamieszczone są najważniejsze modlitwy, jakie są odmawiane w celebracji Eucharystii. Są to modlitwy odmawiane przez kapłana. Oprócz nich są także wskazania dotyczące przebiegu celebracji, zwane rubrykami. W czasie spotkania uczestnicy zapoznają się z ogólnym układem mszału, a także podejmują analizę wybranych modlitw. To ćwiczenie, dotyczące głębszego wniknięcia w treść modlitw, które są odmawiane w czasie Mszy Świętej, będzie powtarzane również w innych spotkaniach. Jest to bowiem jedna z najlepszych dróg osobistego włączania się w modlitwy, które odmawia kapłan w imieniu wszystkich zgromadzonych i w imieniu całego Kościoła.

Spotkanie IV. 6 – Księgi liturgiczne: dar i zadanie. Podsumowaniem pierwszego cyklu spotkań starszych członków służby liturgicznej jest ukazanie ksiąg liturgicznych jako daru, który ubogaca naszą modlitwę i całe nasze życie, a także jako zadania, które trzeba podjąć. Chodzi tu najpierw o szacunek wobec tych ksiąg. Drugim zadaniem jest troska o poznawanie modlitw zamieszczonych w księgach liturgicznych przeznaczonych do celebracji Eucharystii. Trzeba się niekiedy zatrzymać na treścią prefacji, nad modlitwą eucharystyczną, modlitwami odmawianymi w czasie przygotowania darów i innymi modlitwami z mszału. Dziś powtarzamy więc ćwiczenie mające charakter analizy wybranych modlitw. Osobnym zadaniem, które może być zlecone chłopcom potrafiącym je dobrze spełnić, jest służba ministranta księgi. Podaje on głównemu celebransowi księgę, która zawiera odpowiednie modlitwy.

Spotkanie IV. 7 – Modlitwa Kościoła a modlitwa prywatna. Temat ten pojawił się już przy analizie tekstów modlitw mszalnych. Była to pomoc w coraz bardziej świadomym przeżywaniu modlitwy Kościoła, wyrażonej w liturgii mszalnej, jako swojej własnej modlitwy. Temat ten staramy się teraz pogłębić. „Ponieważ życie Chrystusa w Jego Ciele Mistycznym udoskonala i uszlachetnia życie osobiste każdego chrześcijanina, dlatego należy wykluczyć jakikolwiek rozdźwięk między modlitwą Kościoła a modlitwą osobistą” – pisze Ojciec Święty Paweł VI w konstytucji wprowadzającej do Liturgii Godzin „Canticum laudis”. Wysiłek formacyjny zmierza właśnie w stronę wykluczania tego rozdźwięku przez uczynienie modlitwy liturgicznej swoją własną modlitwą.

Spotkanie IV. 8 – Liturgia Godzin: Codzienna modlitwa ludu Bożego. Tak jest nazwana księga modlitwy przeznaczona dla wszystkich członków Kościoła. Jest to liturgia, a więc szczególna forma modlitwy. Jest ona uświęceniem czasu i wszystkich dokonujących się w ciągu dnia wydarzeń. Przeplata się ona z godzinami pracy i odpoczynku. Jest to modlitwa ludu Bożego. Członkowie służby liturgicznej jako pierwsi powinni się nią zainteresować. Muszą ją poznać, odkryć jej niezwykłe znaczenie i stopniowo starać się czynić swoją modlitwą poszczególne jej części, np. hymny lub psalmy, prośby lub pieśni z Nowego Testamentu. Zalecaną formą celebracji Liturgii Godzin jest jej śpiewanie, co stanowi kolejne zadanie dla scholi.

(zajęte) Spotkanie IV. 9 – Modlitwa uwielbienia, przebłagania i prośby. Modlitwa Kościoła, jaką jest Liturgia Godzin, uczy nas wszystkich rodzajów modlitwy. Jest ona przeniknięta uwielbieniem Boga i dziękczynieniem za otrzymane od Niego dary, pełno w niej tekstów będących przebłaganiem za grzechy, a ważną jej częścią są prośby we wszystkich potrzebach ludzi żyjących na tej ziemi i cierpiących w czyśćcu. W czasie spotkania poznajemy lepiej wybrane z Liturgii Godzin teksty uwielbienia, dziękczynienia, przeproszenia i prośby. Jest to kolejny krok pomagający przeżywać modlitwę Kościoła jako swoją własną modlitwę.

Spotkanie IV. 10 – Z historii modlitwy powszechnej. Do Liturgii Godzin wracamy w ciągu następnych spotkań także przez wprowadzenie wybranych z niej fragmentów w program spotkania w grupie. Głównym tematem spotkań staje się jednak modlitwa powszechna. Ma ona szczególne znaczenie w rozwoju życia modlitewnego człowieka, a także w rozwoju umiejętności służenia innym przez modlitwę. Taką służbę podejmują osoby odczytujące wezwania modlitwy powszechnej w czasie Mszy Świętej. Również tutaj uczymy się rozpoznawać w wezwaniach modlitwy powszechnej intencje modlitewne, które nosimy w sercu i które chcemy przedstawić Bogu. Staramy się więc z wielkim skupieniem przeżywać każde wezwanie tej modlitwy, odczytywane w czasie Eucharystii. Uczestnicy spotkania poznają też w skrócie historię modlitwy powszechnej.

Spotkanie IV. 11 – Teologia modlitwy powszechnej. Po spotkaniu wprowadzającym odkrywamy jeszcze wyraźniej, dlaczego modlitwa powszechna ma tak wielkie znaczenie. „W modlitwie powszechnej, czyli modlitwie wiernych, lud w pewien sposób odpowiada na Boże słowo przyjęte z wiarą i wykonując swą wynikającą z chrztu funkcję kapłańską, zanosi do Boga błagania za zbawienie wszystkich” (OWMR 69). Są tu wskazane dwa filary teologiczne tej modlitwy. Pierwszy to odpowiedź na słowo Boże, a drugi to spełnianie wynikającej ze chrztu funkcji kapłańskiej. Funkcja ta oznacza szczególne zjednoczenie z Chrystusem Kapłanem. Dzięki temu zjednoczeniu wypowiadane przez nas modlitwy są udziałem w modlitwie Chrystusa Kapłana. Te dwa teologiczne fundamenty modlitwy powszechnej ukazują jej wielkość i moc. Są też zaproszeniem, aby jak najpełniej w nią się zaangażować.

Spotkanie IV. 12 – Struktura modlitwy powszechnej. „Wypada, aby ta modlitwa była zanoszona z zasady we Mszach świętych sprawowanych z udziałem ludu, by zanoszono błagania za święty Kościół, za tych, którzy sprawują nad nami rządy, za ludzi znajdujących się w różnych potrzebach, a także za wszystkich ludzi i o zbawienie całego świata. Modlitwa powszechna obejmuje zazwyczaj następujące intencje: a) w potrzebach Kościoła; b) za rządzących państwami i o zbawienie całego świata; c) za ludzi doświadczonych różnymi trudnościami; d) za miejscową wspólnotę” (OWMR 69-70). Przyglądamy się uważniej każdej z tych czterech serii wezwań modlitwy powszechnej.

Spotkanie IV. 13 – Odczytywanie wezwań modlitwy powszechnej. Kilkunastoletni młodzi ludzie są wezwani przede wszystkim do odczytywania wezwań modlitwy powszechnej. Wprawdzie mogą je układać jako ćwiczenie, ale na niedzielne zgromadzenie wiernych wezwania powinni przygotowywać starsi lektorzy lub starsi członkowie zespołu modlitewnego, posługującego we wspólnocie parafialnej. Głównym celem spotkania jest analiza poszczególnych wezwań, przygotowanych w księgach lub przez starszych członków zespołu. Z analizą łączy się umiejętność uczynienie treści tych wezwań przedmiotem swojej osobistej modlitwą. Dojrzała służba nie ogranicza się do samego odczytania ani też do przygotowania tekstu. Zanim konkretna intencja zostanie przedstawiona Bogu w czasie Eucharystii, powinna być „omodlona” przed członków zespołu modlitewnego. Na tym etapie formacji zespół modlitewny tworzą również członkowie służby liturgicznej. Poszczególne osoby lub małe grupy osób otrzymują intencje, które mają w czasie spotkania, a potem także w domu, przedstawiać Bogu w modlitwie. Intencje te będą następnie w wyznaczonym czasie odczytane w czasie Mszy Świętej. Taka praktyka pomaga bardziej osobiście zaangażować się modlitwę liturgiczną i głębiej ją przeżywać. Konieczne są tu również ćwiczenia dykcyjne.

Spotkanie IV. 14 – Znaczenie milczenia w czasie modlitwy. W rozważaniach o modlitwie nie może zabraknąć „szkoły milczenia”. Tematu tematowi poświęcamy kolejne spotkanie.

Spotkanie IV. 15 – Powołani do posługiwania przez modlitwę. Podsumowaniem tej najbardziej wyróżnionej części tegorocznych spotkań jest zawrócenie się do członków grupy z pytaniem o pełniejsze zaangażowanie w służbę przez modlitwę i włączenie się w zespół modlitewny we wspólnocie parafialnej. Chodzi o taki zespół, w którym „wykluczony jest rozdźwięk między modlitwą Kościoła, a modlitwą osobistą”. Członkowie tego zespołu służą wspólnocie poświęcając więcej czasu na modlitwę, wśród której szczególne miejsce zajmuje adoracja Najświętszego Sakramentu, a w czasie Mszy Świętej i innych celebracji liturgicznych podejmują odpowiedzialność za wezwania modlitwy powszechnej. Wezwania te czynią intencją osobistej modlitwy, a w wyznaczonym czasie odczytuje je również w czasie Mszy Świętej. Odczytywanie wezwań modlitwy powszechnej jest od strony wykonania łatwiejsze od czytania słowa Bożego, dlatego od niego rozpoczynamy służbę zgromadzeniu przez słowo. Jest to najpierw słowo modlitwy. Nie jest to służba dla wszystkich, lecz dla tych, którzy mając odpowiednie warunki głosowe rozeznają, że właśnie do takiej służby wzywa ich Pan Jezus. Mogą się w nią włączyć zarówno chłopcy jak i dziewczęta. Decyzja nie musi nastąpić teraz. Powinna ona jednak dojrzewać w sercu.

​

(zajęte) Spotkanie IV. 16 – Pontyfikał rzymski. Uczestnicy formacji zapoznają się również z innymi księgami liturgicznymi. Najpierw z tymi, które tworzą pontyfikał rzymski, przeznaczony do celebracji sprawowanych przez biskupa.

(Zajęte) Spotkanie IV. 17 – Rytuał rzymski. Inną liczną grupę ksiąg liturgicznych stanowią te, które należą do rytuału rzymskiego, a więc księgi przeznaczone do celebracji sprawowanych przez kapłanów i diakonów. Wśród nich szczególną uwagę trzeba zwrócić na Księgę błogosławieństw oraz obrzędy pogrzebu.

Spotkanie IV. 18 – Księgi wyrażające wiarę Kościoła. Kolejne spotkanie jest pewnym podsumowaniem całorocznej inicjacji w świat ksiąg liturgicznych. Wyrażają one wiarę Kościoła i tę wiarę przekazują uczestnikom zgromadzeń liturgicznych. 

(Zajęte) Spotkanie IV. 19 – Zagrożenia dla wiary i modlitwy. W ramach spotkań formacyjnych trzeba również uważniej przyjrzeć się zagrożeniom dla wiary i modlitwy, płynącym ze świata, w którym żyjemy. Trzeba im się przeciwstawić i iść pod prąd. Trzeba również innym w tym pomagać.

Spotkanie IV. 20 – Służba w liturgii a przygotowanie do bierzmowania. Do tematu bierzmowania powracamy przy wielu okazjach. Trwa bowiem przygotowanie do przyjęcia tego sakramentu. Powracamy więc jeszcze raz do myśli, które zostały wyrażone we wprowadzeniu do tegorocznej formacji.

​